Gaan je haren al overeind staan bij deze titel? Mooi dan heb ik je aandacht, lees vooral verder.
Voor mij is duidelijk wat een burn-out is. Maar om antwoord te kunnen geven op bovenstaande vraag is het goed om een paar definities te onderzoeken. Mijn zoektocht leverde veel omschrijvingen op; variërend van ingewikkeld tot te uitgebreid. Ik heb het gemiddelde gezocht en hieronder genoteerd. Puur en alleen om aan te geven wat ik ermee bedoel. Dit is een blog vanuit mijn beleving en ervaringen.
Eigenlijk is de titel; Is burn-out een psychische stoornis, aanstellerij of een aandoening?
Een psychische stoornis is een algemene term voor emotionele of geestelijke staat, dat zich uit in onaangepast gedrag, psychische problemen of een of meerdere functioneringsgebieden.
Aanstellerij is een gemaakte manier van doen, onecht.
Aandoening is een afwijking van de gezonde toestand van lichaam of geest. Het is een overkoepelend begrip voor de verzameling van symptomen, syndromen, ziekten, handicaps, letsel en vormen van RSI.
Psychische stoornis en aanstellerij vallen wat mij betreft absoluut af. Beiden dekken de lading niet en/of zetten je in een hoek waar je niet in wil zitten. Toch zijn er nog genoeg mensen die een burn-out onder deze 2 categorie laten vallen. Heel jammer en onterecht, je wordt niet serieus genomen.
Het kan er zelfs voor zorgen dat er geen hulp gezocht wordt, met gevolg dat je dieper in de problemen komt en een stoornis kan gaan ontwikkelen- met alle emotionele en financiële gevolgen die dat met zich mee brengt.
Een Burn-out is lastig om te omschrijven en soms ook om te herkennen. Bij een burn-out heb je last van uiteenlopende dingen. Er zijn individuele verschillen en ook overeenkomsten. Eén ding is zeker, je bent uitgeput en kent jezelf niet meer. Je voelt je down, nergens zin in, slaapt slecht enzovoort. Er zijn op internet hele lijsten te vinden waarin je kunt lezen wat er allemaal onder valt en waar je last van kunt hebben.
Voor mij is een burn-out een verzamelnaam of uitleg van tijdelijk de boel niet meer aankunnen.
Tijdelijk want het gaat met de juiste hulp weer over. Vroeger heette het overspannen zijn. Maar Burn-out is een term die beter past. Opgebrand zo voel je je meestal ook. Alles is op, de meters staan roder dan rood. In principe kan iedereen een burn-out krijgen, als de omstandigheden juist zijn ontkomt niemand eraan.
Burn-out is een aandoening. Een aandoening is geen ziekte en ook geen psychische stoornis. Geen ziekte dus ook geen medicijnen nodig. Geen psychische stoornis dus ook geen behandeling van psychiater of psycholoog.
Eigen ervaring en observatie van mijn cliënten leert mij hoe gevoeliger je bent, hoe meer kans je hebt op een burn-out.
Vooral als je niet weet dat je heel gevoelig bent en er ook (nog) niet mee om kunt gaan.
Je hebt dan een grote kans om één of meerder keren een burn-out te krijgen.
Als je gevoelig bent dan reageer je (zonder dat je er bewust van bent) op wat de ander uitstraalt. Je denkt dat je iets doet omdat jij dat wil, maar dat is niet zo. Je doet het omdat je voelt wat die ander nodig heeft. Of je voelt de teleurstelling als je nee zou willen zeggen.
Burn-out is volgens mij het gevolg van veelvuldig over je grenzen gaan. Het stellen van hoge eisen aan jezelf. Alles moet perfect in jouw verlangen om een ander het naar de zin te maken. Weten wat de ander nodig heeft en daar al op reageren voordat de ander het vraagt of doorheeft. Je voelt je goed als de ander zich goed voelt.
Je bent zo gewend om te zorgen voor een ander dat het je natuurlijke manier van doen is geworden. Jij denkt dat iedereen zo leeft en doet. Je hebt niet door dat je voor iedereen zorgt behalve voor jezelf.
Waarschijnlijk doe je dit je hele leven al. Thuis reageerde je al op de gevoelens van je ouders en eventuele broers en zussen. Je hield je stil en klein en ging liever weg dan de confrontatie aan te gaan want je voelde bij voorbaat al dat de ander dat niet fijn zou vinden.
Je voelt de onmacht en soms ook het verdriet van de volwassenen en wilt het oplossen, beter maken. Je reageert op wat de ander voelt en je weet de strekking niet, ook niet of het wel of niet met jou te maken heeft. Maar je voelt je verantwoordelijk om het beter te maken. Ook al kun je dat niet. En als jouw ouders niet net zo gevoelig als jou zijn, merken ze jouw stille strijd niet op, en kunnen jou niet helpen.
Hierdoor heb je nooit geweten of ervaren wat het is om je eigen grenzen te stellen of hoe het voelt om voor jezelf op te komen.
Ervaringen die we in onze jeugd opdoen vormen de basis van ons volwassen leven.
Hier is geen sprake van goed, kwaad of schuld, het is zoals het is. Je hoeft geen slachtoffer van je verleden te zijn. Weten en voelen hoe het zit, daarna voelen wat het met jou doet. Leren ontdekken wat jij wilt en waar jouw grenzen liggen.
Een burn-out is geen falen. Een burn-out is een kans. Een kans om te leren. Een kans om jezelf te ontwikkelen. Een kans om jezelf te bevrijden van jouw beperkende oordelen.
Kans om te worden wie je bent.
Nu kun je alsnog leren wat vroeger niet lukte. Nu kun je al die dingen leren die je nodig hebt om jezelf te leren kennen. Om te ervaren en te voelen waar jouw grenzen liggen. Je kunt leren dat je nog steeds compassie kunt hebben en nog steeds rekening kunt houden met de behoeften van de ander. Maar niet meer ten koste van jezelf.
Een burn-out hebben is absoluut geen aanstellerij, het is niet verzonnen en het valt niet mee.
Maar weet dat je niet de enige bent en weet dat er hulp is. Goede hulp van een coach die kijkt naar de hele mens in alle facetten. Een coach die weet dat het geen ziekte of stoornis is. Een coach die naast je staat om jou te helpen eruit te komen als het alleen even niet lukt. Een coach die jou weer op weg helpt en afscheid neemt als je weer alleen verder kunt.
Een coach, een tijdelijke professionele beste vriendin.
Liefdevolle dag ♡
