Mediteren met de beide benen op de grond, deel 1
Welk beeld komt in je op, als je aan mediteren denkt?
Als mensen in mijn omgeving over mediteren als zwevend tijdverdrijf spraken was het eerste beeld dat in mij opkwam: monniken die net boven een kussentje zweven?
Ik heb een groot voorstellingsvermogen en een zeer levendige fantasie 😉
Mediteren: stil zitten en niks doen. Daar heb ik geen tijd voor!
Mediteren heb ik lange tijd niets van en over willen weten. Onbekend en raar vond ik het.
Tijd om alleen maar te zitten? En ook nog eens met je ogen dicht en onbeweeglijk. Daar had ik geen tijd voor. Daar ging ik geen energie aan besteden.
In de loop van de jaren is veel in mijn leven veranderd. Ook door schade en schande wijzer geworden. Dingen geleerd en afgeleerd. Ervaringen opgedaan en oordelen aangepast. Zo is mijn oordeel
over mediteren ook veranderd.
Mediteren is echt niet alleen voor zweverige mensen!
Ik vind stilzitten en mediteren lastig en mijn ego vindt het nog steeds tijdverspilling.
Mijn gevoel vindt het thuiskomen bij zichzelf. En alles een beetje daartussen in.
Ik mediteer niet consequent. Dat ik soms denk dat ik dat wel zou willen is ook weer mijn ego.
Want laat ik eerlijk zijn, mediteren kost tijd en is lastig en soms heb ik er gewoon geen zin in stilzitten.
Totdat ik een ontdekking deed. Een ontdekking die ik graag met jullie wil delen.
Ik kan niet stilzitten. Vroeger als kind niet en nu nog steeds niet. Vroeger in de kerk naast mijn moeder kreeg ik vaak een kneep in mijn bovenarm als ik weer zat de draaien en te wiebelen. Een kneep in onze bovenarm was een waarschuwing dat we niet stil genoeg zaten, zoals mijn moeder vond dat we ons in de kerk moesten gedragen.
Op de lagere school, tegenwoordig basisschool, was het al niet veel beter. Vaak kreeg ik waarschuwingen dat ik stil moest zitten en dat stoelen 4 poten hebben om op te staan en niet 2.
Bureaustoelen met wieltjes zijn heerlijk, stilzitten is dan bijna niet mogelijk. Zitten op een zitbal ook zo fijn. Dan moet je wiebelen om in balans te blijven 😊.
Mediteren is: je hoofd rust gunnen!
Wat is rust gunnen? Hoofd leeg maken? Geen gedachten hebben? Verlichting zoeken?
Mooie termen maar ik heb gemerkt dat ik daar niet zoveel mee kan. En het mooie is dat ik daar niet de enige in blijk te zijn.
Ik hoor het van meer mensen dat ze mediteren onbegrijpelijk of moeilijk vinden. Mijn ontdekking kan je dan helpen. Hoe? Dat vertel ik je in mijn volgende blog van volgende week.
Liefdevolle dag ♡