Veerkracht en vogelpoep op schone ramen.
Veerkracht we hebben het allemaal. Veerkracht ontwikkel je onder andere door incasseren van tegenslag.
Tegenslag in het klein en tegenslag in het groot.
Hoe jij met tegenslag omgaat beïnvloed jouw veerkracht. Dat is naar mijn mening de basis.
Hoe ga jij met tegenslag om? Wat doet dat met jou?
Tegenslag doet pijn. Als wij pijn ervaren raakt ons dat. Niet iedereen gaat het er hetzelfde mee om. Naast je karakter heeft opvoeding en waar je opgegroeid bent er ook mee te maken.
Zelf leren omgaan met tegenslag is af en toe best lastig. Je kinderen ermee leren omgaan vond en vind ik nog lastiger en een moeilijk onderdeel van de opvoeding.
Ik was en ben er niet altijd even goed in.
Leren van je fouten als het bijvoorbeeld om geld enz. gaat vind ik heel iets anders dan als het met emoties te maken heeft.
Met geld mochten ze fouten maken. Daar leerden ze veel van. Doordat het om zakgeld ging en ik toezicht hield, waren de gevolgen beperkt.
Maar als iets ze iets meemaakten waar ze verdrietig, boos of teleurgesteld door raakten dan voelde dat heel anders. Mijn reactie ook, ik wilde het dan voor ze oplossen en ze voor de pijn
behoeden.
Gelukkig is me dat niet altijd gelukt. Gelukkig? Ja gelukkig!
Want als ik probeerde mijn kinderen voor pijn te behoeden, ontnam ik ze ook een kans om te leren en ervaring op te doen.
Weten is 1 doen is 2 want als ouder haal je het liefst alle kastanjes voor je kinderen uit het vuur. Toch?
Wat leer je je kinderen als je probeert de tegenslag in hun leven te voorkomen?
Dat anderen het voor hun oplossen?
Dat ze geen verantwoordelijkheid hoeven te dragen.
Uiteraard geldt dat niet voor ieder kind.
Wat wil je je kinderen eigenlijk leren?
Ik noem er een paar jij kunt er vast nog wel meer bedenken.
Dat ze met tegenslag om kunnen gaan. Ze weerbaar maken. Alternatieven leren kiezen. Dat dingen kunnen lukken maar ook mislukken en dat het heel normaal is. Je wilt ze met alle emoties om leren gaan. Praten in plaats van vechten. Compromissen leren sluiten.
Al met al dat ze opgroeien tot verstandige en leuke en sociale volwassen mensen.
Of vergis ik me daarin?
Kinderen ondersteunen met de gevolgen van hun “fouten en keuzes die achteraf niet handig waren” is lastig maar leerzaam.
Kinderen leren verantwoordelijkheid te nemen, dat het belangrijk is om door te gaan, dat fouten maken niet falen is. Als manier 1 niet lukt, manier 2 misschien wel.
Trots als het uiteindelijk wel lukt. Gevoel van geluk. Waardering voor zichzelf. Weten dat doorzetten soms helpt en soms het beter is om iets anders te gaan doen. Zelfkennis. Zelfwaardering. Keuzes maken. En ook de keuze om het helemaal anders te doen.
Helpen en steunen, praten en de kinderen laten proberen. Leren omgaan met tegenslag. Positief en opbouwend. Op die manier geef je iemand de kans om Veerkracht te ontwikkelen.
Sommige dingen kun je nu eenmaal alleen leren door met tegenslag geconfronteerd te worden.
Je hebt niet in de hand wat je overkomt, je hebt wel in de hand hoe jij ermee omgaat. Dat is jouw keuze!
Niet te vergeten dat je mag voelen hoe het voelt om teleurgesteld, boos, verdrietig te zijn.
Ik hou niet van moeten, maar in dit geval zou ik bijna zeggen je moet voelen hoe het voelt.
Want:
Uithuilen is absoluut een belangrijke schakel in het ontwikkelen van veerkracht.
Letterlijk uithuilen en verder gaan.
Uithuilen en er niet voor weglopen. Opnieuw beginnen of op een andere manier verder gaan is leren van je “fouten”
Ontdekken dat het nu niet gelukt is, maar dat dat niet het einde van de wereld is.
Sommige fouten zijn duurder dan andere.
Duurder is dan niet alleen financieel, maar ook emotioneel, relationeel en lichamelijk.
Ook na een ingrijpende “fout” kun je veerkrachtiger door het leven gaan. Soms met meer veerkracht dan je voor mogelijk had gehouden. Met als bijkomend voordeel dat je meer geluk ervaart dan voor die tijd.
Niet iedereen lukt het om even goed veerkracht te ontwikkelen. Hangt naast je karakter ook van je omgeving af. Je kunt ook blijven hangen in het uithuilen, of ervoor weglopen.
Blijven hangen in wat je is overkomen of negeren van wat er gebeurd is, zorgt voor stilstand en verstarring. Stilstand en verstarring leiden weer tot angst. Met angst ontloop je groei.
Denk maar aan vallen tijdens leren fietsen. Heb je bijvoorbeeld een angstige ouder en jij wilt als bijvoorbeeld 5-jarige zonder zijwieltjes leren fietsen. Op een gegeven moment lukt het je (bange) ouder niet meer om jou te overtuigen dat je met zijwielen beter af bent dan zonder. Dilemma voor je ouder.
De zijwieltjes worden op een geven moment schoorvoetend eraf gehaald. Je krijgt hele preken mee en je ouder blijft naast je. Laat je geen moment uit het oog en blijft je misschien ook wel vasthouden. En dan gebeurt het onvermijdelijke, jij valt.
Je ouder in paniek, je bloed, huilt en hebt pijn. Je ouder reageert van uit haar of zijn angst en het experiment is afgelopen. Zijwieltjes weer terug.
Wat doet dat met dit met jou als kind? Hoe zit het met zelfvertrouwen, durf en onbevangenheid?
Veerkracht ontwikkelen is groeien door vallen en opstaan. Steeds maar weer.
Je kent het wel, je hebt net je ramen of auto gewassen. Je hebt de schoonmaak spullen goed en wel opgeruimd. Wilt van je schone ramen of auto genieten.
En ja hoor!!! Vogelpoep!
Wat nu?
Je op de grond laten vallen en krijsen! Je in een hoekje verstoppen zodat je de poep niet ziet? Naar bed gaan? Je moeder roepen?
Kan allemaal.
Meeste kans denk ik, dat je een emmer en een doekje pakt, zucht en de vogelpoep verwijdert. In de wetenschap dat er altijd vogels zijn en de kans groot is dat er weer vogelpoep op je raam komt. Maar voor nu is het weer schoon.
Precies zo ontwikkel je veerkracht. 😊
Tips:
*Iets wat mij goed helpt om te relativeren is humor. Gaat er iets niet goed en niemand is gewond, lach erom. Of huil als dat toepasselijker is.
*Kleine kinderen hebben vaak genoeg aan een knuffel en indien nodig een mooie pleister.
*Moedig aan om het weer te proberen, ook jezelf als je iets nieuws probeert.
*Heb je troost nodig, geef jezelf of de ander troost. Aandacht en luisteren of je verhaal vertellen zonder oordeel is meestal genoeg. Troosten is eigenlijk best makkelijk, je hoeft er alleen maar te zijn en te luisteren of een zakdoek aan te geven. Het gaat om aandacht en verbinding. Als de eerste emoties afgezwakt zijn kan vertellen van jouw ervaring met falen ook troostend werken. Maar liever niet te snel.
*Zoek samen naar een andere manier om iets wel te laten lukken.
Liefdevolle dag ♡